سیمای لرزه‌خیزی کشور
نخستین قدم در مطالعه زمین‌لرزه، مطالعه
گسل‌ها به عنوان چشمه‌های لرزه زا است. گسل‌ها، شکستگی‌هایی در پوسته زمین
هستند که در راستای آنها جابه‌جایی اتفاق می‌افتد. جابه‌جایی گسل‌ها بین
چند میلیمتر تا چند متر متغیر است. این جابه‌جایی‌ها می‌تواند به صورت
جابه‌جایی آرام باشد که هیچ‌گونه لرزشی در زمین ایجاد نمی‌کند و یا به صورت
ناگهانی اتفاق بیفتد. جابه‌جایی ناگهانی در طول گسل‌ها عامل ایجاد اغلب
زلزله‌ها می‌باشد. کشور ایران به عنوان بخشی از کمربند کوهزایی آلپ و
هیمالیا است و فشار ناشی از دو صفحه عربستان و هند، فلات ایران را دستخوش
کوتاه‌شدگی و به تبع آن یکی از مناطق فعال لرزه‌زمین ساختی کرده‌است.
باتوجه به موارد ذکر شده تهیه، بررسی و مطالعه نقشه‌های تراکم گسلش به
عنوان یکی از پارامترهای خطرپذیری بسیار لازم و ضروری است. با توجه به واقع
شدن ایران بر روی یکی از دو کمربند زلزله خیز جهان و وجود گسل‌های فراوان،
وقوع زلزله در فلات ایران امری طبیعی است. ایران جزو ده کشور بلاخیز و
ششمین کشور زلزله خیز دنیا است. آنچه حائز اهمیت است، وضعیت شهرها و کلان
شهرهایی مثل تهران، تبریز و... است که روی گسل‌ها یا در مجاورت آنها ساخته
شده و در معرض خطر زلزله قرار دارند، حرکت این گسل‌ها باعث رها شدن انرژی
ذخیره شده و بروز زلزله‌های مکرر می‌شود و تلفات جانی و خسارت‌های مالی
فراوانی را در مناطق شهری به دنبال دارد.